بررسی آلودگی به ترماتودهای کبدی در بزهای کشتار شده بومی استان هرمزگان درکشتارگاه شهرستان بندرعباس

ترماتودهای کبدی، انگل مشترک انسان و دام هستند که در دام ها موجب خسارات اقتصادی فراوان می شوند. این ترماتودها شامل فاسیولا هپاتیکا، فاسیولا ژیگانتیکا و دیکروسیلوم دندریتیکوم می باشند. دام ها از طریق خوردن علوفه، مورچه و آب آلوده به متاسرکر به انگل آلوده می شوند. این مطالعه به صورت فصلی بر روی بزهای تالی و بومی کشتار شده در کشتارگاه بندر عباس از تابستان 92 تا بهار 93 به مدت یک سال برای تعیین میزان شیوع ترماتودهای کبدی انجام گرفت.کل تعداد بز های کشتار شده 720 راس بود که از این تعداد 630 راس بز تالی بازدید شده (6/14%)92راس آلوده و از90 راس بز بومی بازدید شده (88/8%)8 راس آلوده به ترماتودهای کبدی بودند. به منظور تاثیر سن در میزان آلودگی، بزهای مورد مطالعه را در 4 گروه سنی زیر 1 سال، 2-1 سال، 3-2 سال و بالای 3 سال قرار گرفتند در میان سنین ذکر شده گروه سنی 2-1 سال شانس بیشتری برای ابتلا به فاسیولا داشت و این اختلاف معنی دار بود (p<0/05). همچنین در مورد فاسیولا آلودگی در فصل تابستان نسبت به فصل بهار بیشتر بود و اختلاف معنی داری داشت (p<0/05). برای آلودگی با دیکروسیلیوم بین فصل پاییز و بهار اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0/05). بررسی تعداد تخم در هرگرم مدفوع، نشان داد که در گروه با آلودگی مختصر(10-1)، میانگین تعداد تخم در هر گرم مدفوع 156 و در گروه با آلودگی متوسط (30-10)، میانگین تعداد تخم در هر گرم مدفوع 240 و در گروه با آلودگی شدید (30<)، میانگین تعداد تخم در هر گرم مدفوع 620 بود. آزمون آماری نشان داد که بین تعداد انگل و میزان تخم در هر گرم مدفوع، رابطه معنی داری وجود دارد، (p<0/05) به عبارت دیگر با افزایش تعداد کرم بالغ در کبد، تعداد تخم در گرم مدفوع افزایش می یابد.